Intonacja polskich wystąpień publicznych – od konferencji prasowej do mównicy sejmowej

Jagoda Bloch

Pełny tekst artykułu English version of the article

Sygnały wokalne są bardzo ważne dla wywierania pożądanego wrażenia. Stanowią one główne determinanty pierwszego wrażenia, które wpływa na relacje interpersonalne. W większości wystąpień publicznych emitowanych w mediach nadawca ma ogromny wpływ na zainteresowanie odbiorcy i utrzymanie jego uwagi. Praca dotyczy sposobu wygłaszania wystąpień publicznych przez polityków, urzędników państwowych oraz rzeczników prasowych. Mówcy zostali dobrani tak, by u każdego dominował inny element prozodyczny, łatwo wyodrębniany przez odbiorców. Wśród najczęściej spotykanych obserwujemy: częste posługiwanie się pauzami, nadmiar akcentów przyciskowych, brak zamykania zdań kropkami, płaskość intonacyjną, nieadekwatne do treści zabarwienie emocjonalne głosu. Dominująca w przekazie nadawcy jedna cecha wpływa na ubóstwo linii melodycznej wypowiedzi mówcy, który nie dąży do różnicowania sposobu wygłaszania wystąpień, lecz poprzestaje na najłatwiejszej w realizacji cesze. Analizowane przykłady są najczęściej występującymi w mediach sposobami wypowiadania się osób publicznych. Stanowią egzemplifikację rozważań nad głosową interpretacją tekstu: jakimi elementami techniki żywego słowa mogą posłużyć się mówcy, aby sprawić pożądane wrażenie na swoich odbiorcach.

SŁOWA KLUCZOWE

linia intonacyjna, akcent, iloczas, pauza, prozodia, wystąpienia publiczne, zachowania wokalne, komunikacja niewerbalna