Journalistic genre as a conditional determinant of a journalistic work. Selected legal aspects. Part V

Jacek Sobczak
(Katedra Prawa Ochrony Własności Intelektualnej na Wydziale Prawa Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS w Warszawie/Department of Intellectual Property Rights, Faculty of Law, University of Social Sciences and Humanities, Warsaw)

Ksenia Kakareko
(Katedra Prawa Mediów na Wydziale Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego/Department of Media Law, Faculty of Journalism, Information and Book Studies, University of Warsaw)

Pełny tekst artykułu

The journalist’s particular diligence and integrity is not limited to faithful representation of the information he/she has obtained. The journalist’s duty is to verify, which means checking information in other sources. The result of failure to observe diligence and reliability can be on the one hand defamation of the person, and on the other hand, can be seen as violation of personal rights. Analysing the problem of defamation, one should refer to the public character of this crime, which a journalist commits using media, including the Internet.

KEYWORDS

diligence and reliability, defamation, insult, invective, complicity, counselling, commanding

BIBLIOGRAPHY

• Barta J., Markiewicz R., Internet a prawo, Kraków 1998.
• Dobek-Ostrowska B., Media masowe i aktorzy polityczni w świetle studiów nad komunikowaniem politycznym, Wrocław 2004.
• Dubisz S., Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 4, Warszawa 2003.
• Fołta T., Mucha A., Zniesławienie i znieważenie w Internecie, „Prokuratura i Prawo” 2006, nr 11.
• Garlicki L., Sarnecki P., Komentarz do art. 14 Konstytucji [w:] Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, Tom V, Warszawa 2007.
• Gerbner G., Mass media and human communication theory [w:] Human communication theory, red. F. Dance, New York 1976.
• Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa 2009.
• Gontarski W., Jaka prawda obowiązuje dziennikarza?, „Rzeczpospolita” 2003, nr 5.
• Grochowski M., Zarys analizy semantycznej grup jednostek wyrażających etyczne relacje osobowe (kpina, zniewaga, upokorzenie), „Polonica” 1982, t. VIII.
• Grzegorczykowa R., Obelga jako akt mowy. „Poradnik Językowy” 1991, nr 5–6.
• Hofmański P., Satko J., Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. Przegląd problematyki. Orzecznictwo (SN 1918–2000). Piśmiennictwo, Kraków 2002.
• Jakubowska-Hara J., Nowak C., Przestępstwo zniesławienia z użyciem Internetu w polskim prawie karnym, „Studia Prawnicze” 2005, nr 5.
• Kamińska-Szmaj I., Agresja językowa w życiu publicznym, Wrocław 2007.
• Kołodziejek E., Językowe środki zwalczania przeciwnika czyli o inwektywach we współczesnych tekstach politycznych [w:] Język polityki a współczesna kultura polityczna, t. 11, red. J. Anusiewicz, B. Siciński, Wrocław 1994.
• Kulesza W., Zniesławienie i zniewaga (ochrona czci i godności osobistej człowieka w polskim prawie karnym – zagadnienia podstawowe, Warszawa 1984.
• Kunicka-Michalska B. [w:] B. Kunicka-Michalska, J. Wojciechowska, Przestępstwa przeciwko wolności, wolności sumienia i wyznania, wolności seksualnej i obyczajności oraz czci i nietykalności cielesnej. Rozdziały XXIII, XXIV, XXV i XXVII Kodeksu karnego. Komentarz, Warszawa 2001.
• Kusio U., Środki masowego komunikowania [w:] M. Filipiak, Socjologia kultury. Zarys zagadnień, Lublin 1996.
• Lepa A., Pedagogika mass mediów, Łódź 1998.
• Majewska M., Akty deprecjonujące siebie i innych. Studium pragmalingwistyczne, Kraków 2005.
• Mik C., Media masowe w europejskim prawie wspólnotowym, Toruń 1999.
• Mikułowski Pomorski J., Informacja i komunikacja. Pojęcia, wzajemne relacje, Wrocław–Warszawa–Kraków 1988.
• Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka i biznes, Warszawa 2001.
• Ożóg K., O współczesnych wyrazach obraźliwych, „Język Polski” 1981, R. LXI, nr 3–4.
• Peiserd M., Formy i funkcje agresji werbalnej. Próba typologii, Wrocław 2004.
• Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 50, red. H. Zgółkowa, Poznań 2005.
• Sobczak J., Kontratyp dozwolonej krytyki [w:] Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej, red. M. Mozgawa, Warszawa 2013.
• Sobczak J., Prawo prasowe. Komentarz, Warszawa 2008.
• Sobczak J., Prawo prasowe. Podręcznik akademicki, Warszawa 2000.
• Sobczak J. [w:] Kodeks karny. Komentarz, teza 2–4, red. R.A. Stefański, Warszawa 2012.
• Sowa M., Ogólna charakterystyka przestępczości internetowej, „Palestra” 2001, nr 5–6.
• Stępień T., O satyrze, Katowice 1996.
• Surkont M., Glosa do uchwały SN z dnia 17 kwietnia 1997 r., sygn. I KZP 5/97, „Przegląd Sądowy” 1997, nr 10.
• Szymczak M., Słownik języka polskiego, t. III, Warszawa 1989.
• Waszczyński J., Zniewaga [w:] System prawa karnego, t. IV, O przestępstwach w szczególności, cz. 2, red. I. Andrejew, Wrocław 1989.
• Wojciechowski J. [w:] A. Wąsek, R. Zawłocki, Kodeks karny. Część szczególna, t. I, wyd. 4, Warszawa 2010.
• Wojciechowski J., Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej, Warszawa 2000.
• Wolter W. [w:] Kodeks karny z komentarzem, red. I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Warszawa 1993.
• Woźniak B., Internetowy czat w świetle prawa karnego, „Prokuratura i Prawo” 2011, nr 1.
• Zaremba M., Obrona przed zniesławieniem prasowym (w świetle badań socjologicznych i psychologii społecznej), „Studia Medioznawcze” 2005, nr 2 (21).
• Zoll A. [w:] K. Buchała, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, Kraków 1998.
• Zoll A., Z problematyki odpowiedzialności karnej za pomówienie, „Palestra”, 1974, z. 5.