Sfera życia prywatnego a działalność prasy na podstawie orzecznictwa sądów cywilnych

Maria Łoszewska-Ołowska

W związku z rozwojem nowych technologii, postępem w dziedzinie środków masowej komunikacji prawo do ochrony sfery życia prywatnego zyskuje coraz bardziej na znaczeniu. Dziś nie ma już żadnych wątpliwości, iż prywatność jest autonomicznym dobrem osobistym, chronionym w co najmniej takim samym stopniu jak inne wartości tego rodzaju. Trudności sprawia próba pozytywnego wskazania elementów składających się na treść tego prawa, idzie się zatem raczej w kierunku wyznaczania jego granic. Te zaś muszą uwzględniać konflikt jaki pojawia się między dążeniem jednostki do odosobnienia, a realizowanym przez prasę prawem do informacji. Swoisty kompromis stanowi możliwość publikowania informacji i danych objętych sferą prywatności wtedy, gdy pozostają one w bezpośrednim związku z działalnością publiczną. Istotna jest umiejętność rozpoznawania, jakiego rodzaju wartość może zostać naruszona publikacją materiału prasowego. Granice dozwolonej ingerencji ulegają bowiem zawężeniu, gdy wkraczamy w cudze życie osobiste.

SŁOWA KLUCZOWE

prywatność, prawo do prywatności, życie osobiste i rodzinne, zgoda, działalność publiczna, prasa, orzecznictwo sądowe