Relacje między policją a środkami masowego przekazu w Polsce po 1989 r.

Marek Jabłonowski, Agnieszka Dmowska

W systemie demokratycznym relacje między instytucjami należącymi do sfery władzy a środkami masowego przekazu kształtują się odmiennie niż w systemie autorytarnym czy totalitarnym. W Polsce w ciągu dziesięciu lat po odpolitycznieniu policji i zniesienia instytucji państwowej cenzury głębokim zmianom uległ charakter stosunków między tą pierwszą a mediami i całym środowiskiem dziennikarskim. Proces przemian ustrojowych zapoczątkowany w 1989 r. uświadomił instytucjom państwowym, w tym także policji, że trzeba szukać innych niż dotychczas kanałów kontaktu ze społeczeństwem i kształtować – głównie z pomocą mediów – swój wizerunek. Odrodzona i zreformowana policja, odwołując się do tradycji funkcjonowania Policji Państwowej w okresie dwudziestolecia międzywojennego, nie mogła pominąć obszaru kontaktów ze środkami masowego przekazu. Celem artykułu jest zasygnalizowanie zmian relacji między policją a środkami masowego przekazu w Polsce po 1989 r., próba charakterystyki tych przeobrażeń z punktu widzenia policji oraz polskich mass mediów a także zasygnalizowanie ich skutków. Najistotniejsze wydają się kwestie przekształceń strukturalnych i jakościowych w samej policji, transformacja polskiego systemu prasowego a także w dużym stopniu warunkujący stosunki między mediami a policją – aspekt prawno-etyczny.

SŁOWA KLUCZOWE

środki masowego przekazu, policja, przekształcenia, zmiana relacji